Οι καλοί γονείς δεν πεθαίνουν ποτέ

«Οι καλοί γονείς δεν πεθαίνουν ποτέ. Τους έχουμε μέσα μας» μια βαθιά υπαρξιακή πεποίθηση.
Οι σχέσεις που μας καθόρισαν συνεχίζουν να ζουν μέσα από εμάς, όχι ως φαντάσματα, αλλά ως δομικά στοιχεία της ταυτότητας μας.

Η οικογένεια καταγωγής είναι το πρώτο και καθοριστικό σύστημα στο οποίο εντασσόμαστε. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι γονείς δεν είναι μόνο πρόσωπα, είναι φορείς αξιών, ρόλων, μοτίβων και εμπειριών που περνούν από γενιά σε γενιά.
Ένας γονιός δεν “τελειώνει” με το βιολογικό του τέλος. Όσα έδωσε (ή δεν έδωσε), οι τρόποι που αγάπησε (ή δυσκολεύτηκε να αγαπήσει), τα λόγια που άφησε (ή απέφυγε να πει), συνεχίζουν να ζουν στον εσωτερικό μας διάλογο.
Τον ακούμε να μιλά όταν μας ενθαρρύνουμε. Τον αισθανόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με αυστηρότητα ή τρυφερότητα. Τον κουβαλάμε στον τρόπο που σχετιζόμαστε, που φροντίζουμε, που ελπίζουμε.

Η εσωτερική φιγούρα του γονέα — είτε έχει φυσική παρουσία είτε όχι — παίζει θεμελιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχικής μας ζωής. Ένας “καλός” γονιός προάγει την σταθερότητα, την ασφάλεια και την αυτορρύθμιση. Στις στιγμές αβεβαιότητας, ακούμε μέσα μας μια φωνή που λέει:
«Θα τα καταφέρεις. Δεν είσαι μόνος/η.» Αυτή η φωνή δεν είναι μαγική. Είναι το αποτύπωμα της συναισθηματικής διαθεσιμότητας, της εμπιστοσύνης, της παρουσίας ενός ανθρώπου που στάθηκε εκεί όταν τον χρειαζόμασταν. Δεν χρειάστηκε να είναι τέλειος. Αρκούσε που ήταν αρκετά “καλός” , να βλέπει, να ακούει, να αγκαλιάζει χωρίς όρους.

Οι ζωντανοί δεσμοί δεν χρειάζονται φυσική παρουσία. Η αγάπη, όταν έχει ριζώσει αυθεντικά, δεν απαιτεί φυσική εγγύτητα για να λειτουργήσει. Ένας γονιός που υπήρξε εκεί με συνέπεια, φροντίδα και αγάπη, μπορεί να “λείπει” από τον κόσμο, αλλά να συνεχίζει να υπάρχει μέσα μας. Τον ακούμε όταν παίρνουμε αποφάσεις. Τον θυμόμαστε όταν γελάμε με τον ίδιο τρόπο. Τον κουβαλάμε στη φωνή μας όταν παρηγορούμε κάποιον άλλον.
Η παρουσία του είναι ενσωματωμένη. Όχι απλώς ως ανάμνηση, αλλά ως δομική συνιστώσα του εαυτού μας.

Οι καλοί γονείς δεν είναι αθάνατοι — αλλά είναι διαρκώς παρόντες μέσα από τον τρόπο που υπάρχουμε, σχετιζόμαστε και αγαπάμε. Όταν μιλάμε με καλοσύνη στον εαυτό μας. Όταν προσφέρουμε ασφάλεια στο παιδί μας. Όταν επιτρέπουμε στους άλλους να είναι όπως είναι, χωρίς όρους. Εκεί, μέσα σε κάθε τέτοια στιγμή, ο καλός γονιός συνεχίζει να ζει.
Όχι ως σκιά, αλλά ως ρίζα.