Η κουλτούρα της συνεχούς απασχόλησης η αλλιώς “Βusy Culture”

Η κοινωνία των γρήγορων ρυθμών στην οποία ζούμε φαίνεται να δίνει μεγάλη έμφαση στην -όσο το δυνατόν μεγαλύτερη- παραγωγικότητα.

Η κουλτούρα αυτή, μας ζητά, σχεδόν απαιτεί πολλές φορές, να είμαστε όσο το δυνατόν πιο απασχολημένοι και αυτό συχνά αποτελεί το κριτήριο της αξίας μας. Όσο πιο εξαντλημένοι δηλαδή, τόσο πιο άξιοι. Σπάνια, δίνουμε χώρο στην ξεκούραση μας προκειμένου να μη χάσουμε το στόχο, τη επίτευξη αυτού του πολυπόθητου τελικού αποτελέσματος. Κι αν τελικά καταφέρουμε η αναγκαστούμε να κάνουμε μια παύση, αυτή μπορεί να συνοδεύεται από αισθήματα ενοχής.

Η έννοια της ταχύτητας έχει αναχθεί σε προσόν στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Οποιοσδήποτε άλλος ρυθμός εκτός από το «τάχιστα» λογίζεται από ιδιαιτερότητα εως πρόβλημα. Αυτή η αντίληψη έχει απλωθεί σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και προσωπικής ζωής.“Το γοργόν και χάριν έχει “ Όσο πιο γρήγορα τόσο πιο καλά! “γρήγορα να κάνεις τα μαθήματα σου, γρήγορα να φύγουμε από το σπίτι, γρήγορα να ξεπερνάς τις δυσκολίες σου, γρήγορα να προσπερνάς τον πόνο σου”Οι άνθρωποι που αντιστέκονται στον ξέφρενο ρυθμό που προσπαθούν άπαντες να τους επιβάλλουν σαν τον σωστό, περιγράφονται ως περίεργοι και προβληματικοί.

Το να είσαι συνεχώς απασχολημένος παρελαύνει τιμητικά και η εξουθένωση ολοένα και αυξάνεται.Εργαζόμαστε περισσότερες ώρες, βιώνουμε μια συνεχή κόπωση, και τόσο η ψυχική όσο και η σωματική μας υγεία υποφέρει.Έτσι, η κουλτούρα του να μένεις μόνιμα απασχολημένος/η και παραγωγικος/ή, είναι μία τάση που δεν χρειάζεται να θεοποιείται τόσο πολύ.

Τελικά, τι σημασία έχει για μένα να αξίζω; Ποιος η τι ορίζει την αξία μου; Ποιο είναι το κόστος που αντέχω να πληρώσω για να αξίζω;