Τα όρια αποτελούν βασική έννοια στη λειτουργία των συστημάτων και η εφαρμογή τους είναι ζωτικής σημασίας για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Προσφέρουν δομή και πλαίσιο, αναφορικά με το τι μπορούμε να δεχτούμε, τι επιτρέπουμε και τι όχι στις αλληλεπιδράσεις μας με τους άλλους. Ορίζουν την ταυτότητα μας και μας διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους.
Συνήθως, ανησυχούμε πως τα όρια μας απομακρύνουν από τους σημαντικούς άλλους. Η δίκη μου παρατήρηση όμως είναι πως μάλλον μας φέρνουν πιο κοντά και αποτρέπουν από οποιαδήποτε παραβίαση.
Μέσω της εφαρμογής ευέλικτων ορίων, χρήσιμων για εμάς (ούτε υπερβολικά άκαμπτων ούτε και υπερβολικά ανοιχτών), ανακαλύπτουμε πως οι συμπεριφορές των άλλων είναι δικές τους και πως δίκη ευθύνη μας είναι πως θα επιλέξουμε να ανταποκριθούμε σε αυτές.
Τα όρια βοηθούν στο να διατηρούμε τον προσωπικό μας χώρο, να εκφράζουμε τις ανάγκες μας.
Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Δεν έχουμε πρόσβαση στο να κάνουμε καλύτερους τους γονείς μας, τους φίλους, τον/την σύντροφο μας. Δεν έχουμε δυνατότητα να τους διαμορφώσουμε σε κάτι άλλο. Όμως, επειδή όταν ένα αλλάζει, όλα αλλάζουν, αν προκαλέσουμε ακόμη και την παραμικρή αλλαγή στη δίκη μας συμπεριφορά δεν μπορεί παρά αυτό να επιφέρει αλλαγές σε ολόκληρο το σύστημα.
